Wat gebeurt er allemaal vóórdat een boek in de winkel ligt? Achter elk verhaal schuilt een proces vol inspiratie, twijfels, herschrijven en onverwachte vondsten. Deze keer stappen we in de schrijverswereld van Mirjam Mieserius. Hoe begint zij aan een nieuw verhaal? Wat doet ze als de woorden even niet willen komen? En hoe zorgt ze ervoor dat haar personages écht gaan leven? Ze deelt haar persoonlijke aanpak, schrijfgeheimen en valkuilen. Nieuwsgierig? Lees snel verder!

Het begin van elk verhaal: inspiratie

Waar haal je meestal je inspiratie vandaan?

‘Inspiratie kan op allerlei momenten in mijn hoofd oppoppen. Eigenlijk ontstaat het uit het niets. Op straat, ’s nachts, in de sportschool. Ik spreek het dan snel in voordat ik het vergeet.’

Heb je vaste plekken waar je naartoe gaat om inspiratie op te doen?

‘Niet zozeer voor het verhaal, soms wel voor de locaties. Dan wandel ik in mijn eentje door Parijs. Ik ga niet echt op zoek naar locaties, maar probeer meer de sfeer te proeven. Ik kom dan vanzelf wel iets tegen.’

Komt inspiratie vanzelf, of moet je er bewust naar op zoek?

‘Inspiratie komt eigenlijk vanzelf. Het is vaak zo dat hoe meer ik het loslaat, hoe meer het naar me toekomt.’

Heb je ooit een droom gehad die leidde tot een boekidee?

‘Nog nooit. Het lijkt me wel heel bijzonder om zoiets te ervaren.’

Wat is het meest onverwachte moment of de vreemdste plek waar je inspiratie vond?

‘Waar ik regelmatig ideeën krijg is op de loopband in de sportschool. Over een inspiratieloze plek gesproken. Haha.’

Hoe weet je of een idee de moeite waard is om er een boek over te schrijven?

‘Als het idee me blijft lastigvallen in mijn hoofd en niet naar de achtergrond verdwijnt, dan weet ik dat ik er iets mee moet doen.’

Wat is het eerste wat je opschrijft als je aan een nieuw boek begint?

‘De namen van de personages. Als ik die heb, kan het verhaal beginnen.’

Het schrijfproces

Hoe kwam je op het idee voor dit boek?

‘Ik wilde een verhaal schrijven over een groep vriendinnen en de keuzes die ze maken in hun leven. Als vanzelf kwamen de personages in me op en ik wist ook dat het zich in Parijs moest gaan afspelen, ook al was ik er toentertijd al jaren niet geweest.’

Begin je met een volledig uitgewerkt plot, of ontdek je het verhaal gaandeweg?

‘Een verhaal ontwikkelt zich gaandeweg. Vaak heb ik nog amper een verhaallijn in mijn hoofd. Dat kost wel meer tijd.’

Hoe ga je om met onverwachte wendingen die zich tijdens het schrijven aandienen?

‘Daar luister ik naar en vaak ga ik daar ook op door. Een onverwachte wending komt namelijk niet voor niets in je op.’

Waar schrijf je het liefste, heb je een eigen plekje of ga je juist de deur uit?

‘Ik blijf het liefst thuis. Daar heb ik weinig afleiding om me heen.’

Wat doe je als je vastloopt in je verhaal?

‘Dat gebeurt gelukkig niet heel vaak, maar als het zo is, dan ga ik een stukje lopen en laat mijn gedachten de vrije loop zonder ze tegen te houden. En dan kan er zomaar opeens iets binnenvallen. Of ik app mijn redacteur Rianne, als ik er echt niet uitkom.’

Hoe weet je wanneer een boek echt ‘af’ is?

‘Is een boek eigenlijk ooit af? Dat vind ik wel lastig. Een verhaal kan wel rond zijn, dan voel je dat het klopt, maar blijven schaven, daar kan ik heel lang mee doorgaan.’

Personages en verhalen

Hoe bedenk je je personages? Begin je met hun persoonlijkheid of hun achtergrond?

‘Personages komen eigenlijk zelf naar me toe. Als ik een naam heb, begin ik te schrijven en dan ontwikkelen ze zich vanzelf, dus ook hun persoonlijkheid. Hun achtergrond komt pas later, als ik weet waar het verhaal naartoe gaat.’

Heb je ooit een personage gebaseerd op iemand die je kent?

‘Nog nooit. Wel hebben de personages trekjes van mezelf. Ja, ook de mindere.’

Welke emoties of thema’s inspireren je het meest om over te schrijven?

‘Ik schrijf graag over de ontwikkeling die iemand in zijn leven doormaakt. Dat kan van alles zijn. Ik verzin nooit bewust thema’s, ook die verschijnen gaandeweg in het verhaal.’

Wat inspireert je bij het bedenken van de setting van je verhalen?

‘Ik vind de setting heel belangrijk. Tot nu toe spelen mijn boeken zich af in Frankrijk en dan met name Parijs. Een setting moet deel van het verhaal worden bij mij, het moet zich echt alleen op die plek kunnen afspelen.’

Hoe belangrijk is je eigen leven en ervaring in wat je schrijft?

‘Heel belangrijk. Daar was ik me nooit zo bewust van, maar ik zie nu in Sofia, Chloe en Lizzy toch meer van mezelf terug dan ik had gedacht. Ook zitten er zeker ervaringen in die ik zelf heb meegemaakt, maar ik houd geheim welke dat zijn. ;)’

Heb je ooit spijt gehad van een verhaallijn of een beslissing die je een personage liet maken?

‘Nog nooit eigenlijk. Gelukkig niet, dat lijkt me echt heel naar.’

Welk personage was het lastigst om te schrijven en waarom?

‘Ik had af en toe een beetje moeite met Sofia. Ze is leuk en lief, maar soms ook een beetje vanilla.’

De dagelijkse schrijfgewoonten van Mirjam Mieserius

Heb je een vaste schrijftijd of -plek?

‘Op de bank of aan mijn bureau.’

Hoeveel woorden probeer je per dag of per week te schrijven?

‘Daar let ik nooit op. Ik heb het bij het laatste boek wel geprobeerd om een vast aantal woorden per dag te schrijven, maar ik raakte daar zo gefrustreerd van, dat ik dat heb losgelaten.’

Wat helpt jou om in de juiste schrijfflow te komen?

‘Eigenlijk zit ik altijd wel in de schrijfflow. Hoe fijn!’

Schrijf je liever in stilte of met muziek op de achtergrond?

‘In stilte. Ik word snel afgeleid. Met muziek aan sta ik voor ik het weet een dansje te doen en vergeet ik waar ik mee bezig was. Haha.’

Heb je een vaste schrijfroutine of ben je juist heel flexibel?

‘Ik begin graag vroeg in de ochtend nadat ik naar de sportschool ben geweest. Ik moet iets lichamelijks gedaan hebben voor ik ga schrijven. In de avonden schrijf ik amper, dan komt er toch niets zinnigs op papier.’

Benieuwd naar de boeken van Mirjam Mieserius?

Bestemming Parijs-serie

Lees ook:

Was dit jouw eerste kennismaking met Mirjam Mieserius, of ben je al fan van haar werk?

Laat het ons weten via Instagram of Facebook!

Achter elk goed boek schuilt een wereld vol ideeën, twijfels en heel veel schrijfuren. Geen enkele schrijver werkt op dezelfde manier en dat maakt het juist zo boeiend. In deze blog gaan we in gesprek met Vannessa Thuyns. Hoe begint zij aan een nieuw verhaal? Wat doet ze als de inspiratie even wegblijft? En hoe laat ze haar personages tot leven komen? Ze neemt ons mee in haar schrijfproces, van eerste ingeving tot de laatste punt. Lees je mee?

Het begin van elk verhaal: inspiratie

Waar haal je meestal je inspiratie vandaan?

‘Overal! Echt, het leven zit vol verhalen als je er een beetje op let. Een flard gesprek in de supermarkt, een blik tussen twee mensen op een terras. Ik zuig het op als een spons.’

Heb je vaste plekken waar je naartoe gaat om inspiratie op te doen?

‘Ik zou nu iets heel kunstzinnigs moeten zeggen als ‘een verlaten vuurtoren aan zee’, maar voor mij werkt een druk café, de schaatsbaan of gewoon de Albert Heijn vaak al prima. Het is vooral een kwestie van je oren en ogen openhouden. Inspiratie is echt overal, als je er maar oog voor hebt.’

Komt inspiratie vanzelf, of moet je er bewust naar op zoek?

‘Beide! Soms floept er ineens een idee in mijn hoofd, vaak onder de douche, in bed of in de auto. Heel vaak dus zonder pen in de buurt. Andere keren moet ik echt even graven. Wandelen helpt dan, of films kijken, muziek luisteren.’

Heb je ooit een droom gehad die leidde tot een boekidee?

‘Ik droom altijd levendig, en soms ook filmisch, maar helaas nooit over iets waarvan ik bij het wakker worden denk: dit móet ik opschrijven.’

Wat is het meest onverwachte moment of de vreemdste plek waar je inspiratie vond?

‘Op het toilet van een tankstation in Italië. Geen grap. Er hing een flyer over ‘hoe een perfecte kerst eruitziet’ en toen was het zaadje voor een kerstverhaal geplant.’

Hoe weet je of een idee de moeite waard is om een boek van te maken?

‘Als het blijft terugkomen. Als ik het na een paar dagen nog voel tintelen, als ik scenes begin te zien in mijn hoofd en alvast dialogen hoor. Dan weet ik: dit wordt er een.’

Wat is het eerste wat je opschrijft als je aan een nieuw boek begint?

‘Een soort gevoel. Niet meteen een synopsis of outline, maar sfeer, emotie, wat ik wil dat de lezer voelt. En vaak ook de eerste scène. Als die eenmaal op papier staat, volgt de rest vaak vanzelf.’

Het schrijfproces

Hoe kwam je op het idee voor het boek Meer dan een kus?

‘Het begon met een simpele vraag: wat als je ineens iets erft van iemand die je helemaal niet kent? En wat als daar óók nog een wildvreemde bij betrokken is met wie je moet samenwerken? Dat idee bleef maar knagen. Ik vond het heerlijk om te spelen met het contrast tussen Teddy’s geordende leven en Marcus’ meer relaxte houding, en daar dan een liefde in te laten ontstaan.’

Begin je met een volledig uitgewerkt plot, of ontdek je het verhaal gaandeweg?

‘Ik weet altijd in grote lijnen waar het verhaal naartoe moet, maar hoe ik daar kom, ontdek ik gaandeweg. Bij Meer dan een kus wist ik bijvoorbeeld al wat de erfenis was, en hoe Teddy en Marcus elkaar zouden ontmoeten, maar hun dialogen en dynamiek verrasten me tijdens het schrijven regelmatig. En dat is het leukste deel!’

Hoe ga je om met onverwachte wendingen die zich tijdens het schrijven aandienen?

‘Die omarm ik! Soms doen personages dingen die ik zelf niet had voorzien, maar als het goed voelt in het verhaal, ga ik erin mee. Bij dit boek gebeurde dat een paar keer, vooral in de relatie tussen Teddy en Marcus. Ze bleken allebei complexer dan ik in eerste instantie dacht. En dat gaf juist verdieping.’

Waar schrijf je het liefste, heb je een eigen plekje of ga je juist de deur uit?

‘Het liefst schrijf ik gewoon thuis, aan mijn keukentafel, met een grote kop thee naast me en af en toe een cappuccino-break. Als mijn rug protesteert, verhuis ik naar de bank of kruip ik lekker in bed. Mijn laptop gaat overal mee naartoe. En mijn personages natuurlijk ook.’

Wat doe je als je vastloopt in je verhaal?

‘Dan ga ik muziek luisteren, wandelen of gewoon lummelen. Even afstand nemen helpt meestal het best. En soms ‘jank’ ik bij mijn uitgever Melissa of in de appgroep van The Feelgood Five. Die meiden zijn echt goud waard. Vaak is het dan een kwestie van even luchten, luisteren, en een paar bemoedigende woorden die precies doen wat nodig is.’

Hoe weet je wanneer een boek echt ‘af’ is?

‘Als ik er niets meer aan wil sleutelen (oké, bijna niets). En als ik voel: ja, dit ís het verhaal dat ik wilde vertellen. Dan is het tijd om los te laten… en door te geven.’

Personages en verhalen

Hoe bedenk je je personages? Begin je met hun persoonlijkheid of hun achtergrond?

‘Meestal met een gevoel. Een karaktertrek, een verlangen, een verborgen verdriet. Van daaruit groeit hun achtergrond. En hun stem. Als ik hun stem hoor, weet ik: dit personage leeft.’

Heb je ooit een personage gebaseerd op iemand die je kent?

‘Niet één-op-één, maar elementen van mensen om me heen sluipen er natuurlijk in. Soms heb ik achteraf pas door dat een personage onbewust trekjes van iemand heeft. Heel herkenbaar!’

Welke emoties of thema’s inspireren je het meest om over te schrijven?

‘Verlangen, gemis, verbinding. En hoop. Altijd hoop. Ik hou van verhalen waarin mensen groeien, elkaar raken en zichzelf een beetje tegenkomen onderweg.’

Wat inspireert je bij het bedenken van de setting van je verhalen?

‘Reizen! Ik ben dol op roadtrips, Engelse dorpjes, havens, Amsterdam, New York… Hoe levendiger de plek in mijn hoofd, hoe makkelijker ik erover kan schrijven.’

Hoe belangrijk is je eigen leven en ervaring in wat je schrijft?

‘Best belangrijk, zonder dat het autobiografisch wordt. Dingen die ik meemaak, voel, observeer of heb meegemaakt vormen de basis. Maar dan schiet het verhaal alle kanten op.’

Heb je ooit spijt gehad van een verhaallijn of een beslissing die je een personage liet maken?

‘Soms wel. Achteraf denk ik: dat had ik anders willen laten lopen. Maar meestal klopt het op dat moment in het verhaal. En spijt is ook gewoon een heel menselijk gevoel, net als bij de personages.’

Welk personage was het lastigst om te schrijven en waarom?

‘In het algemeen: de stille types. Die houden veel voor zich en laten zich pas na een tijdje zien. Dan moet ik echt geduld hebben. In Meer dan een kus was Marcus een uitdaging. Het was de eerste keer dat ik een mannelijke hoofdpersoon een stem gaf. Hij is stoer, lief en no-nonsense – heel anders dan de vrouwenstemmen die ik gewend ben. Kortere zinnen, minder poespas, een andere focus. Daar moest ik echt even inkomen, maar uiteindelijk vond ik het heerlijk om in zijn hoofd te kruipen.’

De dagelijkse schrijfgewoonten van Vannessa Thuyns

Heb je een vaste schrijftijd of -plek?

‘Een vaste schrijftijd heb ik niet. Ik probeer de momenten te pakken zoals ze komen. Soms is dat ’s ochtends vroeg met een kop thee, soms pas later op de dag als alles om me heen stil is. Wat de plek betreft: ik kan op veel plekken schrijven, maar thuis voel ik me het fijnst. Daar kom ik het makkelijkst in de juiste sfeer.’

Hoeveel woorden probeer je per dag of per week te schrijven?

‘Tijdens een echte schrijffase mik ik op zo’n 2000 woorden per dag. Soms schiet het lekker op en tik ik er 4000 weg, dan weet ik dat het waarschijnlijk nog niet allemaal kwaliteit is, maar het voelt wél als een topdag. Later komt het bijschaven wel.’

Wat helpt jou om in de juiste schrijfflow te komen?

‘Muziek helpt altijd. Het liefst instrumentaal of met een bepaalde sfeer die past bij het verhaal. En een paar dagen met zo min mogelijk afleiding – geen volle agenda, geen deadlines – zodat ik echt in het verhaal kan duiken.’

Schrijf je liever in stilte of met muziek op de achtergrond?

‘Met muziek, absoluut. Instrumentaal tijdens het schrijven zelf. Veel tekst leidt me af en dan ga ik meezingen.’

Heb je een vaste schrijfroutine of ben je juist heel flexibel?

‘Flexibel, absoluut. Ik geloof niet zo in heilige routines, voor mij draait het vooral om dóórgaan en meters maken. Soms in een rustige flow, soms in korte, fanatieke schrijfsprints. Wat werkt, werkt.’

Benieuwd naar de boeken van Vannessa Thuyns?

Was dit jouw eerste kennismaking met Vannessa Thuyns, of ben je al fan van haar werk?

Laat het ons weten via Instagram of Facebook!

Wat gebeurt er allemaal vóórdat een boek in de winkel ligt? Achter elk verhaal schuilt een proces vol inspiratie, twijfels, herschrijven en onverwachte vondsten. Deze keer stappen we in de schrijverswereld van Susan van Eyck. Hoe begint zij aan een nieuw verhaal? Wat doet ze als de woorden even niet willen komen? En hoe zorgt ze ervoor dat haar personages écht gaan leven? Ze deelt haar persoonlijke aanpak, schrijfgeheimen en valkuilen. Nieuwsgierig? Lees snel verder!

Het begin van elk verhaal: inspiratie

Waar haal je meestal je inspiratie vandaan?

‘Dat kan van alles zijn, soms een gesprek met iemand, soms een krantenartikel of iets wat ik op internet lees. Soms via een ander verhaal dat ik al geschreven heb.’

Heb je vaste plekken waar je naartoe gaat om inspiratie op te doen?

‘Niet per se, maar als iets op een bepaalde bestaande plaats speelt dan kan het wel helpen om daar rond te lopen en de sfeer te voelen. Het dorp waar Een vriendin van vroeger zich afspeelt wordt niet bij naam genoemd, maar ik weet zelf wel welk dorp het is en ik kom daar dan soms op plekken waarvan ik denk: daar zouden ze wonen, daar was het dorpsschooltje, daar is de dokterspraktijk.’

Komt inspiratie vanzelf, of moet je er bewust naar op zoek?

‘Soms krijg ik vanzelf een idee, maar ik ga er ook weleens voor zitten om iets nieuws te bedenken. Dat eerste brainstormproces is altijd heel leuk, zeker als je voelt dat je iets hebt wat werkt.’

Heb je ooit een droom gehad die leidde tot een boekidee?

‘Niet vaak, daarvoor zijn dromen meestal te onlogisch. Ik heb wel zo’n terugkerende droom dat ik opeens terug moet naar de middelbare school en daar heb ik weleens een verhaalidee op gebaseerd, maar het is er nooit van gekomen om dat uit te werken.’

Hoe weet je of een idee de moeite waard is om een boek van te maken?

‘Dat moet gewoon blijken. Sommige ideeën vallen al heel snel af, maar ik ben ook vaak genoeg ergens aan begonnen, een heel eind gekomen en dat het geen werkbaar plan bleek te zijn. Het komt ook voor dat ik ergens aan begin, het niet afmaak en het dan later weer oppak. Soms is er wat meer tijd nodig om te zien wat er nog aan scheelt. In die gevallen begin ik meestal wel helemaal opnieuw met schrijven, zelfs als ik al heel ver was. Of iets werkt of niet is dus nog best ingewikkeld.’

Wat is het eerste wat je opschrijft als je aan een nieuw boek begint?

‘Eerst schrijf ik kort het idee op, zo lang als de tekst op de achterkant van een boek. Dan ga ik dat uitwerken. Daarna ga ik het scène voor scène beschrijven en tot slot maak ik die beschrijvingen weer langer. Dat ga ik dan uitwerken tot de daadwerkelijke scènes. De personages denk ik ook wel uit, maar meestal doe ik dat alleen in mijn hoofd. Ik heb niet hele dossiers van iedereen. Vroeger deed ik dat wel, maar daar kon ik me nog weleens helemaal in verliezen en generaties teruggaan in het beschrijven van de achtergronden.’

Het schrijfproces

Hoe kwam je op het idee voor dit boek?

‘Eigenlijk was dit zo’n voorbeeld van zo’n té uitgebreide achtergrond van een personage: oorspronkelijk had ik dit bedacht als achtergrondverhaal van de oma van het hoofdpersonage in een heel ander verhaal waaraan ik werkte. Ik merkte dat dat verhaal op een gegeven moment te veel thema’s en verhaallijnen had en bovendien dat ik er nog niet klaar voor was om dat boek uit te werken, maar dat ik die verhaallijn een mooi gegeven vond voor een op zichzelf staand boek. Later kwamen daar invloeden bij van een ander verhaalidee dat ik had, waardoor het net weer een tikkeltje anders werd.’

Begin je met een volledig uitgewerkt plot, of ontdek je het verhaal gaandeweg?

‘Voor ik echt ga schrijven, heb ik alles helemaal uitgewerkt, maar dat wil niet zeggen dat alles vaststaat en er niets meer aan kan veranderen. Ik kan vrij makkelijk besluiten opnieuw te beginnen, en ook in de redactiefase is nog heel veel mogelijk.’

Hoe ga je om met onverwachte wendingen die zich tijdens het schrijven aandienen?

‘Als het nodig is, moet je ingrijpen en soms heel veel herschrijven. Als je jezelf in allerlei bochten wringt om dingen in je bestaande verhaal in te passen die eigenlijk niet logisch zijn, gaan lezers dat zien.’

Waar schrijf je het liefste? Heb je een eigen plekje of ga je juist de deur uit?

‘Meestal schrijf ik gewoon aan de eettafel.’

Wat doe je als je vastloopt in je verhaal?

‘Vaak is dat een teken dat er iets in het verhaal niet klopt of onlogisch is, dus dat moet ik dan achterhalen, al dan niet met de hulp van mijn redacteur Sabrina. Soms heeft het niets met het verhaal te maken, dan spelen er andere dingen in mijn leven waardoor schrijven even minder lekker gaat. Meestal is het overigens het eerste, want ook als ik niet lekker in mijn vel zit, is schrijven juist een fijne afleiding.’

Hoe weet je wanneer een boek echt ‘af’ is?

‘Dat is een heel geleidelijk proces, van ‘dit is de ruwe eerste versie en er gaat nog enorm aan gesleuteld worden’ tot de laatste kleine correcties. Waar in dat proces voelt het als ‘af’? Ik denk gewoon als het naar de drukker is en er echt niets meer aan veranderd kan worden.’

Personages en verhalen

Hoe bedenk je je personages? Begin je met hun persoonlijkheid of hun achtergrond?

‘Meestal begin ik met hun achtergrond: de gezinssituatie, hun vrienden, wat ze hebben meegemaakt. Hun persoonlijkheid wordt ook deels daardoor gevormd. Voor een groot deel komt het ook wel tijdens het schrijven. Soms komt een personage minder goed uit de verf dan ik zou willen. Mijn redacteur heeft daar altijd een heel scherp oog voor. Daar valt altijd wel iets aan bij te schaven.’

Heb je ooit een personage gebaseerd op iemand die je kent?

‘Ik heb dat vroeger weleens gedaan, maar nu doe ik dat eigenlijk niet meer. Er zullen soms wel trekjes van mensen die ik ken verwerkt zijn in personages, maar dat doe ik niet heel bewust.’

Welke emoties of thema’s inspireren je het meest om over te schrijven?

‘Ik schrijf het liefst over wat zwaardere thema’s, zoals verlies, verraad, dilemma’s in vriendschap. En dan ook over de bijbehorende emoties, dus bijvoorbeeld rouw, vertwijfeling, kwaadheid.’

Wat inspireert je bij het bedenken van de setting van je verhalen?

‘Meestal gebruik ik bestaande locaties en dan doe ik ook veel research, maar het kan ook wel prettig zijn om een fictief dorp te bedenken om iets meer vrijheid te hebben. Al moet de omgeving van die plaats dan wel weer kloppen, ik moet zelf weten waar het ongeveer ligt.’

Hoe belangrijk is je eigen leven en ervaring in wat je schrijft?

‘In Een vriendin van vroeger spelen eigen ervaringen niet heel direct een rol, soms zijdelings, zoals hoe Benard Elses vertrouwen probeert te winnen om haar ervan te overtuigen mee te werken. Daarbij heb ik wel geput uit een ervaring die uiteraard inhoudelijk anders was, maar waar het patroon overeenkwam, van hoe een ouder persoon probeert een jonger persoon in te pakken en intussen andere bedoelingen heeft.’

Heb je ooit spijt gehad van een verhaallijn of een beslissing die je een personage liet maken?

‘Niet zozeer van een verhaallijn, in het redactieproces is tijd en goede begeleiding genoeg om dat allemaal goed te overdenken, maar mijn personages maken weleens dingen mee die je niemand zou gunnen en dat voelt soms wel hard. Dan moet ik mezelf er echt aan herinneren dat ze alleen maar in mijn hoofd bestaan en ze die dingen niet echt hoeven mee te maken. Als ik dat niet kon loskoppelen, als ik me niet zou vasthouden aan het feit dat het allemaal verzonnen is en dat het niet echt levende personen zijn, dan zou ik die dingen niet kunnen schrijven.’

Welk personage was het lastigst om te schrijven en waarom?

‘Benard, omdat hij een heel onbetrouwbare kant heeft, maar tegelijkertijd ook het goede probeert te doen. Hij heeft heel erg twee kanten: in de grote tweedeling van goed en kwaad staat hij aan de goede kant, maar daarbinnen doet hij iets wat absoluut verwerpelijk is. Dat maakt hem interessant, maar ook gecompliceerd.’

De dagelijkse schrijfgewoonten van Susan van Eyck

Heb je een vaste schrijftijd of -plek?

‘Meestal schrijf ik gewoon aan de eettafel in de kamer. Vroeger ging ik vaak met mijn laptop in een koffietentje zitten om er even uit te zijn en rustig te kunnen schrijven, maar dat doe ik nu eigenlijk minder vaak. Dat maakt het namelijk meer een onderneming die ik vooraf moet plannen: minstens anderhalf uur vrijmaken, spullen pakken, erheen fietsen. Daar wil ik juist vanaf, ik wil gewoon spontaan tot schrijven komen. Ik schrijf ook niet overal, ik ben niet iemand die in de trein of in het bos opeens een notitieblok tevoorschijn haalt en gaat schrijven. Brainstormen kan dan weer wel overal.’

Hoeveel woorden probeer je per dag of per week te schrijven?

‘Dat verschilt heel erg. Soms is het maar heel weinig, maar de eerste ruwe versie van Een vriendin van vroeger heb ik in een week geschreven, dus ik kan ook heel productief zijn. Die was overigens nog wel veel beknopter en minder gedetailleerd dan de uiteindelijke versie. Ik denk dat die versie uit zo’n twintigduizend woorden bestond.’

Wat helpt jou om in de juiste schrijfflow te komen?

‘Het helpt mij juist om het idee los te laten dat je echt een speciaal moment moet hebben om te schrijven waarop alles klopt, dat het altijd een uitgebreide schrijfsessie moet zijn, enzovoort. Er mag ook gewoon een spontaan moment zijn waarin ik weliswaar maar een kwartier heb en een heel klein stukje verder kan komen, maar wel gewoon in de stemming ben om dat te doen. In mijn ogen is het geen kwestie van in de flow komen, maar in de flow blíjven door het gewoon te doen wanneer het uitkomt.’

Schrijf je liever in stilte of met muziek op de achtergrond?

‘Sowieso is stilte geen eis. Bij ons thuis is het vaak een herrie. Ik heb een zoon met een verstandelijke beperking die echt nooit stil is en ik schrijf ook gewoon als hij thuis is. Muziek draaien kan, maar hoeft niet per se. Wel heb ik altijd liedjes die bij een verhaal horen, maar die beluister ik eerder als ik buiten ben en aan het nadenken ben over het verhaal.’

Heb je een vaste schrijfroutine of ben je juist heel flexibel?

‘Het liefst zo flexibel mogelijk, dat werkt voor mij echt beter.’

Benieuwd naar de boeken van Susan van Eyck?

Was dit jouw eerste kennismaking met Susan van Eyck, of ben je al fan van haar werk?

Laat het ons weten via Instagram of Facebook!