We weten dat jullie altijd nieuwsgierig zijn naar hoe het er bij uitgeverijen aan toe gaat achter de schermen, behind the scenes, en daarom hebben we iets leuks voor jullie. Een behind the scenes-column van redacteur Sabrina van Uitgeverij De Fontein. In haar columns vertelt ze over haar liefde voor boeken, leuke en minder leuke kanten van haar werk en andere opvallende dingen die ze tegenkomt.

Schrijven is heel hard werken…

Nee

Mensen vragen me weleens of ik zelf nooit schrijver wil worden. Mijn antwoord is dan altijd erg duidelijk (en komt er soms weleens iets te nadrukkelijk uit): nee. Maar waarom niet, is dan de vervolgvraag. Want als je elke dag met boeken bezig bent, dan weet je toch hoe het moet? Ja, dat klopt, ik weet hoe het moet, of in elk geval hoe het zóú moeten, en ik weet dat ik dat niet kan.

Schrijven begint met een stukje talent, en eindigt met heel, heel, héél veel werken. De technische kanten van het schrijven zijn te trainen, dus als je dat eerste vonkje maar hebt kom je daarna met hard werken een heel eind.

Écht originele ideeën zijn er nauwelijks

Het grote struikelblok zit hem niet in het verzinnen van een origineel verhaal. Écht originele ideeën zijn er nauwelijks, de uitdaging is een idee dat iedereen eigenlijk al kent zo fris en fruitig op te schrijven dat het nieuw líjkt. Voorbeeld: Famous, van Amy Jones. Twee jonge vrouwen worden de vernieling in geholpen door de entertainmentindustrie maar weten daar door hun vriendschap aan te ontsnappen. Als je het zo leest, lijkt het echt niets nieuws – maar als je het boek leest, word je er helemaal ingezogen en komt het verhaal tot leven. Ander voorbeeld: Even goede vrienden, van Jane Fallon. Vrouw ontdekt dat haar verloofde vreemdgaat en doet haar best om hem terug te pakken. Niet het eerste boek met dit onderwerp, maar haar schrijfstijl, haar vileine humor en vooral de herkénbaarheid van de personages grijpen je.

Mensen praten niet in volzinnen

Een groter struikelblok, maar nog steeds niet het moeilijkste van schrijven, is in mijn ervaring: personages en dialogen. Personages moeten levensecht zijn, en dialogen moeten natuurlijk klinken. Opnieuw iets dat begint met een stukje talent, in dit geval het talent om mensen te kunnen observeren. Echte mensen zijn nooit perfect, ze hebben allemaal hun minder mooie kanten, en dat is wat personages levensecht maakt, als ze niet ‘alleen maar goed’ of ‘alleen maar slecht’ zijn. Dialogen vergen een heel ander ritme dan schrijftaal; als je mensen volzinnen in de mond legt klinkt dat onnatuurlijk. Mensen praten niet in volzinnen. Nou ja, de mééste mensen niet. Er zijn altijd uitzonderingen.

En oké, als je gespeend bent van alle taalgevoel, dan haal je ook de finish niet. Want een boek moet wel een beetje lekker lezen. Mensen moeten niet blijven hangen aan je zinnen – de zinnen moeten eigenlijk verdwijnen terwijl iemand leest, en bij storende fouten word je uit die flow gegooid. Maar de lol daarvan is: ook taalgevoel kun je leren, door heel, héél veel te lezen.

Heel veel doorzettingsvermogen…

Maar goed, oké, dus, als ik het allemaal zo goed weet, waarom doe ik dat dan niet, een boek schrijven? Wat is dan dat grootste struikelblok waardoor ik mij laat afschrikken?

Simpel. Schrijven is werken. Schrijven is heel, héél hard werken. Schrijven is elke dag voor die computer gaan zitten, of met dat notitieblok in je hand, of met je laptop op schoot, en dóén. Schrijven is elke dag vechten voor die 200 woorden die je eraan overhoudt. Schrijven is niet halverwege opgeven als je innerlijke criticus je verzekert dat dit echt helemaal nergens heen gaat en dat je beter kunt stoppen. Schrijven is móéten schrijven, onrustig worden als je een dag overslaat, je niets aantrekken van wat andere mensen vinden. Schrijven is een klein beetje talent en een enorme hoeveelheid doorzettingsvermogen.

Ik heb die drive niet. Ik heb die innerlijke noodzaak om te schrijven niet. Ik heb niet dat doorzettingsvermogen om een boek ook echt af te maken. Dus ik ben geen schrijver.

Gelukkig ben ik wel een lezer. Dus al dat harde werken van die echte schrijvers wordt tenminste wél gewaardeerd 😉

Groetjes,

Sabrina

PS. Ik tip dit keer Even goede vrienden van Jane Fallon. Haar schrijfstijl, haar vileine humor en vooral de herkénbaarheid van de personages grijpen je.

Tip van Sabrina

Even goede vrienden

Als Amy na een reis thuiskomt liggen er vrouwenkleren in haar huis die niet van haar zijn. Ze besluit haar man er niet mee te confronteren maar gaat van een afstand het stel het leven zuur maken.

Bekijk op Boekenwereld >

We weten dat jullie altijd nieuwsgierig zijn naar hoe het er bij uitgeverijen aan toe gaat achter de schermen, behind the scenes, en daarom hebben we iets leuks voor jullie. Een behind the scenes-column van redacteur Sabrina van Uitgeverij De Fontein. In haar columns vertelt ze over haar liefde voor boeken, leuke en minder leuke kanten van haar werk en andere opvallende dingen die ze tegenkomt.

Maar wat dóé je dan de hele dag…

Lekker de hele dag lezen?

Ik heb een ontzéttend leuke baan als redacteur. Ik hou enorm van boeken, en van lezen, en dus ben ik heel gelukkig met mijn werk. Maar helaas bestaat mijn werk niet uit de hele dag lekker op kantoor achterovergeleund lezen, zoals het romantische beeld van een redacteur nog weleens wil zijn… Maar wat doe ik dan wél de hele dag? Nou, eigenlijk veel regeldingetjes…

Vandaag was het maandag. Dat betekent dat ik de dag begin met kijken naar alle mails die zijn binnengekomen sinds ik vorige week voor het laatst afsloot (meestal enkele tientallen, zo na een weekend, maar in de tijd rondom de grote boekenbeurzen – vertel ik later weleens wat meer over – zijn dat er een stuk meer). Die mails worden gesorteerd op ‘NU iets mee doen!’, ‘manuscripten’ en ‘de rest’. De manuscripten verzamel ik netjes bij elkaar dankzij het Outlook sorteersysteem. De ‘NU’ mailtjes handel ik zo snel mogelijk af, en de rest wordt alvast voorgesorteerd op wanneer ik er iets mee kan. In de ‘NU!’ collectie van vandaag: twee omslagen die eigenlijk vorige week al af hadden moeten zijn voor de aanbieding; een omslag afmaken dat deze week naar de drukker moet; en wat vragen van collega’s die niet verder konden zonder een antwoord van mijn kant.

Daarna hebben we op maandagochtend altijd een acquisitieoverleg. Vandaag bespraken we met elkaar welke manuscripten er interessant waren, of er manuscripten zó goed waren dat we ze willen aankopen, of er nog biedingen lopen, hoe we het weekend hebben beleefd, wat die leuke serie op Netflix ook alweer was, en of er nog gaten zijn in de aankomende seizoensplanningen waar we een specifiek soort boek voor zoeken. (We dwalen weleens af, maar komen altijd weer ter zake.)

Ik heb frisse lucht nodig

Lunchtijd. Boterham achter mijn bureau en dan een halfuur naar buiten. Dat is wel echt nodig, want hoe leuk ik mijn werk ook vind, ik spendeer héél veel tijd in een bureaustoel achter een scherm en daar moet ik echt af en toe eens uit.

Dan vanmiddag heb ik een stel titels in onze administratieve systemen gezet, contracten nagekeken, met agenten over biedingen gemaild, woorden geteld, collega’s van nieuwe projecten op de hoogte gesteld… Afijn, er zit een flink stuk administratie tussen ‘ja, we gaan dit boek uitgeven!’ tot ‘ja, het boek gaat naar de drukker!’, en daar ben ik eigenlijk het meeste tijd aan kwijt.

Dus ja, een grote liefde voor boeken is een must, in dit vak, maar een échte regelneef zijn is minstens zo belangrijk! Maar de beloning voor al dat werken is fantastisch: dat er dan een hagelnieuw, vers gedrukt, ruikt-nog-helemaal-nieuw boek op je bureau wordt gelegd. Dat heb ik dan weer goed geregeld 😉

Groetjes,

Sabrina

PS. Zo’n heel fijn boek dat net vers van de drukker is gekomen: PS. Kom naar Italië van Nicky Pellegrino!

Tip van Sabrina

P.S. Kom naar Italië

Na een persoonlijke tragedie vindt Belle een luisterend oor bij de Italiaanse Enrico. Als hij haar uitnodigt voor een vakantie in Italië, is dat precies het avontuur dat Belle nodig heeft.

Bekijk op Boekenwereld >

We weten dat jullie altijd nieuwsgierig zijn naar hoe het er bij uitgeverijen aan toe gaat achter de schermen, behind the scenes, en daarom hebben we iets leuks voor jullie. Een behind the scenes-column van redacteur Sabrina van Uitgeverij De Fontein. In haar columns vertelt ze over haar liefde voor boeken, leuke en minder leuke kanten van haar werk en andere opvallende dingen die ze tegenkomt.

Mooi zo!

Mijn geheim…

Ik ga een schokkend geheim met jullie delen. Iets dat normaal nooit gedeeld wordt met ‘de buitenwereld’. Iets dat jullie van verbazing achterover zal doen slaan. Klaar voor? Komt ’ie: Ik vind niet alle omslagen van onze boeken mooi.

Shock! Horror! Hoe kan ik het, hoe dúrf ik het te zeggen! Ik moet als redacteur toch álles mooi vinden wat wij uitgeven?

Nou, nee dus.

Het is geen kunst

Een omslag is een hulpmiddel, geen doel op zich. Het is een commercieel stuk gereedschap, geen kunst. Want wat is het hele punt van een omslag? Nou, dat jij het boek koopt. En dus zitten daar bepaalde commerciële wetmatigheden achter die betekenen dat het mooiste omslag niet altijd het beste omslag is, en andersom.

Onze boeken komen in de boekhandel op een tafel te liggen samen met nog vele tientallen andere titels. In dit geweld aan beeld en kleur heeft het omslag een duidelijke taak: ten eerste moet het jouw aandacht trekken, en ten tweede moet dat omslag in die nul-komma-nogwat seconde dat jouw ogen erop rusten duidelijk maken wat voor soort boek het is.

Wat jouw aandacht trekt of niet, daar spelen persoonlijke factoren een rol. Hou jij van bloemen of niet, word jij blij van een strandbeeld of niet, hou je van de kleur blauw of niet, om maar wat dwarsstraten te noemen. Maar communiceren wat voor soort boek het is, dat doet een omslag door middel van een soort beeldtaal die geen enkele uitgeverij heeft opgeschreven, maar die ze allemaal wel ongeveer volgen.

Je wéét wat voor een soort boek het is

Zwart-wit beeld met enkele gekleurde elementen? Waarschijnlijk speelt het in de Tweede Wereldoorlog. Vrouw in lange jurk op de rug gezien? Grote kans dat het een historische feelgoodroman is. Woest aantrekkelijke man zonder shirt met z’n gezicht half afgesneden? Je kunt rekenen op wat spannende scènes tussen de lakens.

Dus een omslag moet effectief zijn, en aantrekkelijk, en intrigerend – niet alleen maar ‘mooi’. Natuurlijk wijkt soms opeens een boek af van die ‘gevestigde’ beeldtaal. Maar de lol is: als dat boek vervolgens succesvol blijkt, gaan andere boeken diezelfde afwijking volgen en wordt het opeens weer mainstream. Zo verandert die beeldtaal voortdurend, en daarom lijken oudere boeken opeens ‘ouderwets’ – omdat de beeldtaal inmiddels veranderd is.

Welke omslagen mij niet kunnen bekoren? Ja, dat ga ik je mooi niet vertellen ;-).

Groetjes,

Sabrina

PS. Heb je zin een boek met een mooi omslag dat je lekker meesleept, over drie vriendinnen tijdens de Tweede Wereldoorlog? Lees dan De vrouwen van Bletchley Park van Kate Quinn.

Tip van Sabrina

De vrouwen van Bletchley Park

Engeland, 1940. Een groep codebrekers werkt aan het ontcijferen van de Duitse militaire codes. Onder hen drie beste vriendinnen: Osla, Mab en Beth. Maar een van hun collega’s is een verrader…

Bekijk op Boekenwereld >

We weten dat jullie altijd nieuwsgierig zijn naar hoe het er bij uitgeverijen aan toe gaat achter de schermen, behind the scenes, en daarom hebben we iets leuks voor jullie. Een behind the scenes-column van redacteur Sabrina van Uitgeverij De Fontein. In haar columns vertelt ze over haar liefde voor boeken, leuke en minder leuke kanten van haar werk en andere opvallende dingen die ze tegenkomt.

Huilen moet…

In elk goed verhaal draait het om emoties

Boeken zijn emotie. Dat klinkt als een spreuk die zo op een tegeltje past, of als een gelikte marketingkreet, maar zo bedoel ik het niet. Boeken, en vooral romans, draaien erom dat je je in kunt leven in iemand anders, iemand die misschien helemaal niet lijkt op jouzelf, en dat je je in kunt leven in hoe zij zich voelen en waarom ze doen wat ze doen. Het moge duidelijk zijn dat een thriller een ander soort emotie zal oproepen dan een roman (mag ik toch hopen; tenzij ‘een boek lezen’ je grootste angst is, maar dat is een ander verhaal), en een luchtige zomerroman roept allicht een andere reactie op dan een diepgravend drama. Maar in de kern van elk goed verhaal draait het om emoties.

Mijn baan is daardoor zowel erg makkelijk als erg moeilijk. Ik ben altijd op zoek naar boeken die zo goed geschreven zijn dat ze die emoties weten over te brengen en op te roepen. Het makkelijke element is dat ik van mezelf wel weet of ik geraakt word door een boek. Ik ben er tenslotte zelf bij. Het moeilijke element is correct inschatten of ook andere mensen zullen vallen voor zo’n boek. Een uitgeverij is immers geen hobby, het is een commercieel bedrijf, dus die boeken moeten wel verkocht worden.

Snotterend achter mijn bureau…

Hoe je dat doet? Door het, nou ja, heel veel te doen. Er zijn dagen dat ik dus snotterend achter mijn bureau zit, omdat ik nog éven het laatste hoofdstuk van dat manuscript gelezen moet hebben vóór de redactievergadering. (De eerste keer dat ik dat deed op kantoor liet ik mijn collega’s behoorlijk schrikken – ze vreesden al met grote vreze dat er iets verschrikkelijks was gebeurd. Inmiddels zijn ze er volledig aan gewend.) Ik kan dan ook met trots zeggen: bij iedere en elke roman die sinds ik hier werk is uitgegeven bij De Fontein heb ik moeten huilen. En daar word ik heel gelukkig van!

Groetjes,

Sabrina

PS. Een boek waarbij ik echt flink moest huilen….Maar o, zo mooi is Een hemel vol sterren van Dani Atkins!

Tip van Sabrina

Een hemel vol sterren

 

Bekijk op Boekenwereld >

We weten dat jullie altijd nieuwsgierig zijn naar hoe het er bij uitgeverijen aan toe gaat achter de schermen, behind the scenes, en daarom hebben we iets leuks voor jullie. Een behind the scenes-column van redacteur Sabrina van Uitgeverij De Fontein. In haar columns vertelt ze over haar liefde voor boeken, leuke en minder leuke kanten van haar werk en andere opvallende dingen die ze tegenkomt.

Kerstmis in juli

Ik werk in een soort tijdmachine

Als redacteur in een uitgeverij werk je in een soort tijdmachine. Je leeft altijd minstens een halfjaar vooruit. Op het moment dat wij de vertaalrechten van een boek kopen, moet dat eerst vertaald worden, en geredigeerd, en er moet een boek van gemaakt worden. In de meeste gevallen duurt dat zeker een jaar, of langer. Dus nu, in de tweede helft van 2023, kijk ik naar boeken die jullie pas in 2024 (of nog later) in handen gaan hebben.

Kersliedjes in juli

Maar daarnaast ben ik ook altijd bezig met het maken van een ‘aanbiedingsfolder’ – een brochure waarmee de uitgeverij naar de inkopers van boekhandels gaat om te laten zien wat er in het komende seizoen gaat verschijnen en wat zij dan (hopelijk) in de winkel gaan leggen. Alleen heb je zo’n folder ook niet in een dag uit je mouw geschud, dat duurt wel een paar maanden. Teksten schrijven, omslagen laten ontwerpen, alle technische gegevens op orde krijgen – het is een klus! Dus terwijl de boeken van de ‘zomeraanbieding 2023’ er nu zo’n beetje aankomen (want die loopt door tot in september), ligt de gedrukte aanbiedingsfolder voor ‘najaar 2023’ al op mijn bureau en schrijf ik nu aan de brochure voor ‘voorjaar 2024’. En dan vinden mensen het gek dat ik kerstliedjes zing in juli…

Oeps!

Dit leidt nogal eens tot… interessante 😉 foutjes. Zoals jaren terug, met kerst 2014, toen ik, nét klaar met de teksten voor de zomeraanbieding 2015, mijn hele vriendenkring kerstkaarten heb gestuurd met de onvergetelijke tekst ‘fijne feestdagen en een goed, gezond en gelukkig 2016 gewenst!’.

Die heb ik nog wel een tijdje moeten horen, ja.

Groetjes,

Sabrina

PS. Heb je ook al zin om een beetje in de kerstsfeer te komen, met een beetje zomerhitte? Lees dan Kerst met de Kings van OIivia Lewis!

Tip van Sabrina

Kerst met de Kings

KERST MET DE KINGS is de verzameling van de erotische serie Winterwonderland, Ingesneeuwd, Vreugdevuur en Vuurwerk van Oliva Lewis.

Bekijk op Boekenwereld >