Afscheid nemen bestaat niet: Marjoleine Tel over het allerlaatste deel in haar serie

Elk boek heeft een verhaal, maar sommige verhalen zijn nét een beetje specialer – vooral als je weet hoe ze ontstaan. In deze column neemt Marjoleine Tel je mee in haar schrijfproces. Want elk boek begint bij een idee… maar hoe groeit dat uit tot een volwaardig verhaal? Marjoleine Tel vertelt hoe dat proces er voor haar uitziet met alle inspiratie, keuzes en twijfels die daarbij komen kijken. Heb je de eerste drie columns nog niet gelezen? Doe dat dan zeker, zodat je het hele verhaal niet mist!

𝗔𝗳𝘀𝗰𝗵𝗲𝗶𝗱 𝗻𝗲𝗺𝗲𝗻 𝗯𝗲𝘀𝘁𝗮𝗮𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁

Waarom ben ik na vier maanden zes uur per dag schrijven, nadenken, herschrijven en schrappen niet blij of zelfs opgelucht als mijn boek met z’n 80.000 gewikt en gewogen woorden af is? Omdat er verdorie he-le-maal niks aan is om die verrukkelijke wereld, waarin ik maandenlang ronddwaalde en aan de touwtjes trok, te moeten verlaten. Ik heb er simpelweg niets meer te zoeken. Het verhaal is af, iedereen kan het nu af zonder mij. Daaag en doei, die wereld draait voortaan verder zonder mijn intensieve bemoeienis. Zeker nu ik mijn allerlaatste (vierde) deel van mijn feelgoodserie Campinggeluk heb geschreven. Klinkt hysterisch? Vind ik ook. Mijn hoofd zegt: stel je niet aan. Mijn schrijvershart is nog zeker een weekje van slag. Ik voel me enigszins verweesd en stiefel wat rond, nergens zin in.

𝗙𝗮𝘃𝗼𝗿𝗶𝗲𝘁 𝘄𝗮𝗻𝘁 𝗼𝗻𝗴𝗲𝗿𝗲𝗺𝗱

Zo’n tien jaar geleden creëerde ik een wereld waarin twee heel verschillende vrouwen op een Hollandse familiecamping het met elkaar moesten zien te rooien als plotselinge buurvrouwen én rivalen als het om het hart van de campingdirecteur ging. Ik kleide een complete camping in elkaar, niet zo moeilijk als je al je hele leven kampeert. Mijn hoofdpersonages bedacht ik in contouren, de dames vulden zichzelf naadloos tot hun juiste maten in zodra ik begon te schrijven. Ik hield eerst wat meer van Linda want nogal ongeremd, maar al snel werd Wendy net zo favoriet. Er zijn allerlei schrijfregels hoe je personages vormgeeft, zoals:

Maak personages herkenbaar
Geef ze een mening, een doel én een fijn conflict
Voeg bijfiguren toe om meer (met de hoofdpersonages) te laten gebeuren

Al snel had ik meer dan tien vrij belangrijke personages over de camping ronddartelen. Voor een grote uitgever die ik aanvankelijk benaderde, reden om mijn boek niet uit te willen geven. ‘Mijn lezers willen hooguit twee hoofdpersonages’. Tja… dat wordt lastig als je een (niet zo mini-) campingwereld in elkaar hebt geklust.

𝗡𝗶𝗸𝘀 𝗯𝗶𝗻𝗴𝗲𝗿𝗱𝗲𝗯𝗶𝗻𝗴

Drie jaar na Grenzeloos genieten (deel 3) begon ik met het schrijven van het huidige, allerlaatste deel. En wat bleek? Mijn personages hadden mij net zo gemist als ik hen. Zodra ik begon te schrijven, dienden ze zich nadrukkelijk aan met hun mening, hun doel en hun conflict. Ik had zo af en toe het nakijken wanneer ze uit zichzelf besloten een scène heel anders te laten verlopen dan ik aanvankelijk had bedacht. En dát, dat is het allerfijnste wat je als schrijver kan overkomen. Het verhaal gaat met zichzelf aan de haal en de personages geven jou het nakijken. Zoals nu. ‘Daaag en doei, wij redden het nu wel zonder jou, bemoeial. En denk maar niet dat je nog een vijfde deel uit ons kunt persen, er zijn al genoeg Netflix-series die drie seizoenen te lang duren.’

By the way: dit is mijn vierde column van de zes over mijn schrijversleven op weg naar Zomerhuis voor jou en mij (Campinggeluk deel 4, alle delen los te lezen), verschijnt 22 mei 2025, uitgegeven door uitgeverij Luitingh-Sijthoff.

Benieuwd naar haar boeken?

Het vierde en laatste deel

Zomerhuis voor jou en mij

Martin en Linda keren terug naar Nederland als hun camping dreigt te veranderen in een luxe villapark. De plannen zorgen voor onrust, maar brengen ook nieuwe kansen – op ruimte, liefde en onverwachte veranderingen. Terwijl kampeerders verdeeld zijn, staat Linda een verrassende wending te wachten.