Karin Quint over het laatste deel van de Landgoed Rosaville-serie

Na een periode van spanning en verlangen is het eindelijk zover: het laatste deel van de geliefde Landgoed Rosaville-serie is verschenen. In dit boek neemt Karin Quint je mee terug naar 1876: een tijd vol historie, geheimen en romantiek. Wij spraken haar uitgebreid over het afronden van de serie, haar schrijfproces en de toekomst: komt er nog meer moois aan?

In gesprek met Karin Quint

De Rozenkamer is het vierde en laatste deel van de Landgoed Rosaville-serie. Hoe voelt het dat de serie nu compleet is?

‘Heel dubbel. Aan de ene kant voel ik veel voldoening omdat ik de geschiedenis van Rosaville en haar bewoners voor mijn gevoel goed heb kunnen uitwerken in die vier boeken. Aan de andere kant betekent het wel dat ik afscheid moet nemen van het landgoed waar ik in mijn hoofd al een aantal jaar woon… Moeilijk!’

Hoe hebben de hoofdpersonages zich ontwikkeld sinds het eerste boek, en welke groei kunnen lezers in dit laatste deel verwachten?

‘Het landgoed is in deze serie het terugkerend ‘personage’, in ieder boek is er een andere bewoner. In dit vierde deel neem ik de lezers mee naar de bouw van de villa en natuurlijk naar degene door en voor wie hij gebouwd is. Dat zijn Theodoor de Wit en Roosje Arkenbout. Hij is een rijke textielfabrikant, zij een dienstmeid. Ze moeten heel wat obstakels overwinnen voordat ze samen over de drempel van Rosaville kunnen stappen. Het was ontzettend leuk om me te verdiepen in hoe het landgoed tot stand is gekomen en waarom bepaalde keuzes zijn gemaakt. Natuurlijk had ik daar bij de eerdere delen ook al over nagedacht, maar nu moest ik het echt tot in detail weten.’

Wat was de grootste uitdaging tijdens het schrijven van het laatste deel?

‘De historische research! Dit deel speelt zich af in 1876, een tijd waarin veel vernieuwingen plaatsvonden maar veel ook nog op de ‘oude manier’ ging. Dus bij bijna iedere zin moest ik nadenken of wat ik schreef historisch wel klopte. Hadden ze olielampen of petroleumlampen? (Olie, de petroleumlamp kwam een paar jaar later pas). Welke groente en fruit was er te koop bij de groenteman, hoe zag de kleding er in dat jaar uit, hoeveel passagiers pasten er in een diligence (openbare koets) en gebruikten ze het woord ‘überhaupt’ al? Heel lastig soms: dan was ik net lekker aan het schrijven en moest ik toch echt iets uit gaan pluizen om verder te kunnen. Maar ook ontzettend leuk. Ik weet wel zeker: ik zou absoluut niet in 1876 willen leven, zelfs niet als ik rijk was. Ik ben dol op mijn auto, mobieltje en laptop.’

Wat is het belangrijkste dat je hebt geleerd tijdens het schrijven van deze serie?

‘Ik begon lang geleden met het eerste deel, dat later Het koetshuis zou gaan heten, om te kijken of ik überhaupt een roman zou kunnen schrijven. Dat ik er nu vier heb geschreven vind ik echt waanzinnig. Ik heb mijn eigen ‘stem’ leren vinden en geleerd dat fictie schrijven het allerleukste is dat er bestaat. Nu nog ‘leren’ hoe ik zoveel boeken kan verkopen dat ik er mijn fulltimeberoep van kan maken. ;-)’

Kun je een grappig of gedenkwaardig moment delen dat je hebt meegemaakt tijdens het schrijven of researchen voor de serie?

‘Ik had de villa eerst Casa Rosa genoemd, maar toen ik erachter kwam dat er een bekend bordeel is dat Casa Rossa heet, heb ik de naam toch maar aangepast. Ik wilde niemand op verkeerde gedachten brengen hahaha.’

Wat is het onverwachtste compliment dat je ooit van een lezer hebt ontvangen?

‘‘Lieve Karin, ik vind je lief omdat ik denk dat alleen lieve mensen zo boeiend en liefdevol kunnen schrijven als dat jij gedaan hebt in je boek: “Landgoed Rosaville – De theekoepel”.’ Dit is een bericht dat een 83-jarige meneer op mijn website achterliet. Mijn hart smolt toen ik het las! Ik vind het sowieso leuk om te horen dat mijn boeken ook door mannelijke lezers gewaardeerd worden.’

Als je een soundtrack zou moeten kiezen voor de Landgoed Rosaville-serie, welke nummers zouden er dan op staan?

‘Oe, dat is een moeilijke! Omdat de laatste drie delen echt historische romans zijn, denk ik dat daar iets klassiekerigs bij hoort. Of de soundtrack van een Jane Austen-verfilming, zoals die van de BBC-serie Emma uit 2009, van Samuel Sim (zo mooi!). Deel 1 speelt zich in deze tijd af, maar hoofdpersonage Laura is toondoof, dus die luistert geen muziek. Misschien iets van Take That, omdat de mannelijke hoofdpersoon Tom Boyard ooit in een boyband zat. ‘Never Forget’ wordt het dan (wat wel weer past bij een historische serie).’

Heb je een favoriet personage?

‘Ik heb een enorme zwak voor al mijn vrouwelijke hoofdpersonages. Maar Roosje, uit deel 4, is denk ik nu mijn favoriet. Wat er ook gebeurt, welke tegenslag ze ook krijgt, ze blijft optimistisch en laat zich niet klein maken. Ik hoop dat ik een klein beetje op haar lijk.’

Is er een plek die je heeft geïnspireerd bij het schrijven?

‘Eigenlijk ieder landhuis dat ik ooit heb bezocht. Ik heb een reisgids over Jane Austen geschreven en ‘moest’ daarvoor ook al die mooie Engelse landhuizen uit de verfilmingen bezoeken. Dat was echt smullen. Ook in Nederland kijk ik graag binnen bij mooie villa’s en kastelen. Ik denk dat ergens in mijn onderbewuste zo Landgoed Rosaville tot stand is gekomen. De Rozenkamer, de mooiste ruimte van het huis, heeft een plafond dat versierd is met rozen. Ik weet dat ik dat ooit ergens heb gezien, maar kan toch niet meer bedenken wáár dat was…’

Heb je een bepaalde routine voor het schrijven? Plekken die je bezoekt, rituelen die je volgt?

‘Ik schrijf het best ’s ochtends, dus ik probeer zo veel mogelijk ochtenden in de week voor het schrijven vrij te houden. Mijn gewone werk van tekstschrijver doe ik aan mijn bureau, maar tijdens het schrijven van mijn boeken zit ik het liefst in mijn ‘schrijfstoel’, een fijne fauteuil. Het is alsof ik door die relaxte houding mijn gedachten wat meer de vrije loop kan laten. Verder draag ik al jaren een replica-ring van mijn ene literaire heldin Jane Austen aan de ene hand, en van mijn andere literaire heldin Charlotte Brontë aan de andere. Ik ben bang dat ik niet meer kan schrijven als ik ze afdoe. Volgens mij hebben veel voetballers ook van dat soort bijgeloof, dus waarom ik niet?’

En we willen natuurlijk allemaal weten: komt er een nieuw boek aan?

‘JA! Ik kan er alleen verder nog niks over zeggen, ik sta echt helemaal aan het begin van een nieuw avontuur. Dus volg me op mijn socials om daar later meer over te horen!’

Het vierde en laatste deel

De Rozenkamer

Villa Zeldenrust, 1876. Roosje Arkenbout is net begonnen als dienstmeid bij familie De Wit, wanneer ze per ongeluk de slaapkamer inwandelt van de knappe textielfabrikant Theodoor. Roosje kan hem maar niet uit haar hoofd zetten. En hoewel Theodoor ook geïnteresseerd lijkt, blijft ze een dienstmeid en verloofd met de beste vriend van haar broer…

Ondertussen wordt de villa geteisterd door een reeks vreemde gebeurtenissen. Als Roosje vervolgens ontdekt dat er verontrustende geruchten de ronde doen over de familie De Wit, weet ze niet meer wie ze kan vertrouwen. Zal haar zoektocht naar de waarheid haar dichter tot Theo brengen of hen uit elkaar drijven?